”เพื่อนและเพื่อนบ้านของคุณ” ของ Neil LaBute เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับความเห็นแก่ตัวมหึมา
– เกี่ยวกับคนที่จิตใจมุ่งเน้นไปที่ความต้องการของตนเองโดยเฉพาะ พวกเขาใช้ภาษาของการแบ่งปันและการดูแลเมื่อมันเหมาะกับพวกเขา แต่เพียงเพื่อจุดสิ้นสุดของตัวเอง นี่คือการแลกเปลี่ยนที่เปิดเผยมากที่สุดในภาพยนตร์: คุณเป็นคนดีหรือไม่? หวัดดี! ฉันจะกินข้าวเที่ยง! ภาพยนตร์เรื่องนี้ดูพฤติกรรมทางเพศด้วยการเหยียดหยามที่เฉียบคมและให้อภัยไม่ได้ แต่มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์ มันเกี่ยวกับอํานาจ เกี่ยวกับการบังคับให้คุณทําตามความประสงค์อื่น เกี่ยวกับการมีสิ่งที่คุณต้องการเมื่อคุณต้องการ เพศเป็นเพียงสื่อกลางของการแลกเปลี่ยน ลาบูทไร้ความปราณี ภาพยนตร์เรื่องก่อนหน้าของเขา “In the Company of Men” เป็นเรื่องเกี่ยวกับชายสองคนที่เล่นกลอุบายที่โหดร้ายต่อผู้หญิงคนหนึ่ง ในภาพยนตร์เรื่องนี้เคล็ดลับจะเล่นกับตัวละครทั้งหมดโดยสังคมที่ยกขึ้นและล้อมรอบพวกเขา พวกเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์สั้น ๆ และจะไม่ได้ยินจํานวนมากของบันทึกบนเปียโนของมนุษย์
”เพื่อนและเพื่อนบ้านของคุณ” ของ LaBute คือ “ใน บริษัท ของผู้ชาย” เนื่องจาก “นิยายเยื่อกระดาษ” ของ Quentin Tarantino คือ “สุนัขอ่างเก็บน้ํา” ในทั้งสองกรณีภาพยนตร์เรื่องที่สองเผยให้เห็นขอบเขตความสามารถทั้งหมดและผู้กํากับที่ได้รับทรัพยากรมากขึ้นวาดสิ่งที่เขาร่างไว้ก่อนหน้านี้ ในโลกของ LaBute ตัวละครได้รับบาดเจ็บอย่างสุดซึ้งและไม่พอใจพวกเขาถูกขังอยู่ในอัตตาของตัวเองพวกเขาเป็นเหมือนทารกที่ทุกอย่างเป็นฉัน! หรือของฉัน! บางครั้งนี่อาจเป็นเรื่องตลกมาก — สําหรับผู้ชมไม่ใช่สําหรับพวกเขา
แน่นอนว่าพวกเขามีรูปลักษณ์ภายนอกที่ทันสมัย พวกเขาอาศัยอยู่ใน “พื้นที่” ที่ดีพวกเขามีงานที่ดีพวกเขากินในร้านอาหารที่ทันสมัยและแต่งตัวดี พวกเขาดูดี พวกเขารู้ดี และยังมีกําแพงปิดมันจากอีกด้านหนึ่ง ในช่วงต้นของภาพยนตร์ตัวละครที่รับบทโดย Aaron Eckhart สารภาพอย่างตรงไปตรงมาว่าเขาเป็นคู่นอนที่เขาชื่นชอบ ตัวละครที่รับบทโดยแคทเธอรีนคีนเนอร์ทนไม่ไหวเมื่อคู่ของเธอ (เบนสติลเลอร์) พูดคุยระหว่างมีเพศสัมพันธ์และต่อมาหลังจากมีเพศสัมพันธ์กับ Nastassja Kinski เมื่อเธอถูกถามว่า “คุณชอบอะไรมากที่สุด” เธอตอบว่า “ฉันชอบความเงียบที่สุด” เบน สติลเลอร์ และ คีนเนอร์ เป็นคู่กัน เอ็คฮาร์ทกับเอมี่ เบรนเนแมนเป็นแฟนกัน นอกจากคินสกี้ซึ่งทํางานเป็นผู้ช่วยศิลปินแล้วยังมีตัวละครเดี่ยวอีกตัวที่รับบทโดยเจสันแพทริก ในระหว่างภาพยนตร์คนเหล่านี้จะโกงและกับอีกคนหนึ่งในรูปแบบต่างๆ
บทสรุปพล็อตอธิบายว่าใครทําอะไรและกับใครจะไร้จุดหมาย ความจริงพื้นฐานคือไม่มีใครสนใจ
หรือเกี่ยวกับคนอื่นมากนักและสิ่งที่โง่เขลาทั้งหมดเป็นเพียงการออกกําลังกายในความเห็นแก่ตัววันก่อนฉันใช้เวลานานในการมองนกเพนกวินในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ําเพิง ทุกๆครั้งในชั่วขณะหนึ่งพวกเขาสองคนจะยกกําลังสองออกเป็นความพอดีกับหินที่พวกเขามีสิทธิ์ที่จะยืนบน แล้วไง ในขณะเดียวกันพวกเขาก็เป็นเชลยที่หมดหนทางในระบบที่ตัดพวกเขาออกจากธรรมชาติทั้งหมดของพวกเขาและพวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ํา เหมือนกันในหนังเรื่องนี้
LaBute ผู้แต่งและกํากับเป็นพรสวรรค์ใหม่ที่น่าสนใจ เขาเน้นการเขียน: ในฐานะผู้กํากับเขาทํางานตรงไปตรงมาและไม่ยุ่งเหยิง ในฐานะนักเขียนเขาแต่งบทสนทนาที่สามารถตลกไร้หัวใจและเสียดสีทั้งหมดในครั้งเดียว เขาไม่ได้ยืนยันในช่วงเวลาตลกเพราะพวกเขาอาจบิดเบือนน้ําเสียง แต่พวกเขาก็ไม่เป็นไรเช่นเมื่อตัวละครคีนเนอร์บอกคินสกี้ว่าเธอเป็นนักเขียน — “ถ้าคุณอ่านด้านข้างของกล่องผ้าอนามัยแบบสอด” เธอเขียนสําเนาโฆษณาในคําอื่น ๆ ต่อมาในร้าน Kinski อ่านด้านข้างของกล่องผ้าอนามัยและถามว่า “คุณเขียนสิ่งนี้หรือไม่” มันเหมือนกับเธอกําลังหยิบเล่มล่าสุดของผู้เขียนในร้านหนังสือแม้ว่าในกรณีนี้สื่อจะถูกเลือกอย่างระมัดระวัง
ตัวละคร Jason Patric ก็ทําให้ชีวิตของเขาออกจากการแสดงออกทางร่างกายของเพศ: เขาอาจเป็นนรีแพทย์ (ที่บอกใบ้ แต่ออกจากคลุมเครือ) ตัวละคร Eckhart ที่มีความสุขตัวเองอย่างที่คนอื่นไม่สามารถทําได้กําลังนอกใจภรรยาของเขาด้วย ตัวเองและเขาชอบรูปลักษณ์ของคนรักของเขา ตัวละคร Brenneman โกรธที่จะได้รับการปฏิบัติเหมือนวัตถุโดยคนรักใหม่ของเธอ แต่แน่นอนว่าได้รับการปฏิบัติเหมือนโดย Eckhart สามีของเธอ และปฏิบัติต่อเขาเหมือนหนึ่ง มีเพียงตัวละคร Kinski เท่านั้นที่ดูเหมือนจะลอยไปราวกับว่าเธอต้องการเป็นคนดีและงวยเล็กน้อยที่คีนเนอร์ดูเหมือนจะไม่สามารถรับความถี่นั้นได้
LaBute จงใจแยกตัวละครเหล่านี้ออกจากการระบุตัวตนกับเมืองใดเมืองหนึ่งดังนั้นเราจึงไม่สามารถจัดหมวดหมู่และแยกตัวเองด้วยคําแถลงง่ายๆเช่น “ดูพฤติกรรมของพวกเขาในลอสแองเจลิส” พวกเขาอาศัยอยู่ในอเมริกาทั่วไปที่ร่ํารวย ไม่มีภายนอกในหนัง การตกแต่งภายในเป็นบ้านที่ทันสมัย, ร้านอาหาร, สโมสรออกกําลังกาย, สํานักงาน, ห้องนอน, ร้านหนังสือของ คนพวกนี้ไม่ใช่คนอื่น ในถ้อยคําอมตะของโปโกว่า “เราได้พบศัตรูแล้ว และเขาคือเรา” นี่คือภาพยนตร์ที่มีผลกระทบจากการผลิตเวทีดั้งเดิมของเอ็ดเวิร์ดอัลบี “ใครกลัวเวอร์จิเนียวูลฟ์” มันมีรูปแบบที่คล้ายกัน แต่โหดร้ายและให้อภัยได้มากกว่า “ความรู้เกี่ยวกับเนื้อหนัง” มาเม็ตเขียนเรื่องแบบนี้ มันแทบจะไม่มีความเปลือยกายใด ๆ และไม่มีความรุนแรงทางร่างกาย แต่ MPAA ในตอนแรกตบมันด้วยคะแนน NC-17 บางทีในบรรณาการเฉียงต่ออํานาจของมัน (ในการอุทธรณ์มันได้รับ R) มันเป็นหนังเดทที่ทําให้คุณอยากกลับบ้านคนเดียว”Fled” เป็นภาพยนตร์ที่
